Medyczne Studium Zawodowe w Chełmie

---

Budynek szkolny

Powierzchnia budynku szkolnego wynosi 19,470 m³, natomiast jego użytkowa część rozciąga się na 3,510 m². W skład pomieszczeń dydaktycznych wchodzi 312,04 m², co obejmuje 6 sal lekcyjnych oraz 16 specjalistycznych pracowni, takich jak: anatomiczna, ratownictwa, zabiegów medycznych, kosmetyczna, dwie dla fizykoterapii, dwie dla masażu, kina z hydromasażem, dietetyki, informatyki, językowa, terapii zajęciowej, ceramiczna oraz wyrobów w drewnie, a także dla opiekunek dziecięcych.

W placówce znajdują się także inne ważne pomieszczenia, takie jak: biblioteka, izba tradycji, administracyjno-gospodarcze zaplecze, zespół urządzeń sportowych i rekreacyjnych, miejsca do działania organizacji uczniowskich oraz samorządu uczniowskiego, archiwum, szatnia, internat i stołówka.

Historia powstania budynku szkolnego

Na terenie Chełma znajdują się dwa budynki, określane mianem pałaców: pałac Kretzschmarów przy ul. Pocztowej 50 oraz obiekt, który obecnie jest siedzibą Medycznego Studium Zawodowego, znajdujący się przy ul. Szpitalnej 50.

Budowa budynku przy ul. Szpitalnej, usytuowanego w północno-zachodniej części Chełma, miała początkowo na celu stworzenie pałacu gubernatora. Miał on stanowić część kompleksu publicznych budowli zaprojektowanych na potrzeby guberni chełmskiej, powstałej w 1912 roku, złożonej z części guberni siedleckiej oraz lubelskiej. Rozpoczęcie prac budowlanych miało miejsce w jesieni 1913 roku, a do wiosny 1914 roku zakończono prace ziemne. Kamień węgielny został wmurowany 24 maja 1914 roku, co symbolizowało początek budowy.

Najintensywniejsze prace miały miejsce w pałacu, gdzie zaplanowano dwa piętra w kształcie litery U, otoczonego parkiem. Planowano również wzniesienie w pobliżu soboru prawosławnego. Nadzór nad tym przedsięwzięciem sprawował Aleksander Nikołajewicz Wołżyn, pierwszy gubernator chełmski, który przybył do miasta 14 września 1913 roku i przez jakiś czas mieszkał przy ul. Gogola.

Realizacją budowy zajmowali się głównie przedsiębiorcy Łurie oraz Kapłan. Prace związane z instalacjami wodociągowymi i kanalizacyjnymi prowadziła firma T. Godlewskiego z Warszawy, działająca od połowy 1914 roku. Już pod koniec 1914 roku kilka budynków osiągnęło stan surowy. Z racji wydarzeń wojennych w 1915 roku, kiedy to doszło do ewakuacji władz rosyjskich, budynki pozostały niewykończone, a po zajęciu przez armię austriacką w pałacu oraz budynku urzędu gubernialnego stworzono szpital wojskowy.

W 1918 roku budynki przeszedł pod zarząd władz miasta. Część struktury została rozebrana, a pozostałe pomieszczenia zasiedlono. W 1927 roku podjęto decyzję o przekształceniu pałacu w Wojewódzki Szpital Psychiatryczny. Po gruntownej przebudowie i wykończeniu, w 1932 roku placówka przyjęła pierwszych chorych.

Przeprowadzone wówczas zmiany architektoniczne nadały budynkowi obecny kształt, który przetrwał do dzisiaj. Budynek składa się z 4 kondygnacji, a najniższą z nich stanowi piwnica. Główna część budynku ma prostokątny układ. Z północnej strony występują ryzality, co oznacza fragmenty elewacji wysunięte na wysokości wszystkich pięter. Podobne ryzality znajdują się również od południa, w narożnikach i centralnej części elewacji.

W pierwszej połowie XX wieku, południowa część budynku była jednopiętrowa, co można zobaczyć na zdjęciach w przewodniku Kazimierza Czernickiego, zatytułowanym „Chełm. Przeszłość i pamiątki” z 1936 roku. Publikacja była związana z XVI Zjazdem Psychiatrów Polskich, który odbył się w Chełmie i Lublinie, a jej inicjatorem był dr Ignacy Fuhrman, dyrektor szpitala.

Podczas II wojny światowej w budynku szpitala zorganizowano koszary niemieckie, a pacjenci zostali brutalnie wymordowani przez członków SS.

Historia szkoły

Po zakończeniu II wojny światowej, pałac gubernatora przeszedł pod zarząd szpitala. W 1947 roku w jego wnętrzach zainaugurowano działalność Wojewódzkiej Szkoły Pielęgniarsko-Położniczej. Na stanowisko dyrektorki tej placówki Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej powołało Władysławę Szoc, która przybyła do Chełma 1 października 1947 roku.

Rok po jej przybyciu, w 1948 roku, przeprowadzono pierwszy nabór, przyjmując 32 uczennice. Oficjalne zajęcia rozpoczęły się 6 listopada 1948 roku. W dniu 25 stycznia 1950 roku, z powodu problemów zdrowotnych, Władysława Szoc złożyła rezygnację z pełnienia swoich obowiązków. Mimo to, jej rezygnacja została odrzucona przez władze.

W związku z decyzją Ministra Zdrowia, 1 czerwca 1959 roku Szoc została przeniesiona do Bydgoszczy, gdzie objęła stanowisko wizytatora średnich szkół medycznych. W kolejnych latach, instytucja funkcjonowała pod nazwą Państwowe 4-letnie Liceum Pielęgniarstwa w Chełmie. W owym czasie, opiekunem Koła PCK była Anna Ginalska, której działalność została uhonorowana 8 grudnia 2007 roku najwyższym na świecie pielęgniarskim odznaczeniem – Medalem Florence Nightingale.

Wkrótce po tym szkole nadano nową nazwę – Zespół Szkół Medycznych, w ramach którego działało także Liceum Medyczne. 18 września 1988 roku uczelnia została uhonorowana imieniem Władysławy Szoc. W budynku, przy głównym wejściu, wmurowano tablicę pamiątkową upamiętniającą to ważne wydarzenie.

W 1990 roku dodano kolejną tablicę upamiętniającą ofiary wojenne, poświęconą pacjentom Wojewódzkiego Szpitala Psychiatrycznego, którzy zostali zamordowani przez SS. Jednak reorganizacja średniego szkolnictwa medycznego w Polsce doprowadziła do likwidacji Liceum Medycznego.

Zmiany, które zaszły w systemie edukacji pielęgniarek, widząc konieczność dostosowania do unijnych standardów, doprowadziły do podjęcia decyzji o przeniesieniu kształcenia na wyższy poziom w akademiach medycznych i wyższych szkołach zawodowych. Ostatnie dyplomowane pielęgniarki opuściły placówkę w czerwcu 1995 roku, a szkoła przyjęła nową nazwę – Medyczne Studium Zawodowe.

---

Oceń: Medyczne Studium Zawodowe w Chełmie

---