Wiesław Koszela

---

Życiorys

Wiesław Zdzisław Koszela przyszedł na świat 8 listopada 1936 roku w Chełmie. Jego rodzicami byli Maria i Władysław Koszelowie; ojciec był kapralem w Wojsko Polskim do 1939 roku, a w 1944 roku wstąpił do ludowego Wojska Polskiego, gdzie dosłużył się stopnia majora. Po wojnie przez wiele lat pracował w Jeleniogórskich Zakładach Przemysłu Mięsnego jako kierownik kontroli jakości, aż zmarł w 1964 roku. Wiesław miał starszą siostrę, Jolantę, która wyszła za mąż za mjr. Jerzego Drabka, oficerem Wojskowego Instytutu Geograficznego. W czasie II wojny światowej Koszela przebywał z rodziną na terenach nadbużańskich u dziadka, który prowadził młyn wodny.

Po zakończeniu działań wojennych, w ramach repatriacji, Wiesław i jego matka oraz siostra przeprowadzili się do Jeleniej Góry, gdzie zamieszkiwali do 1954 roku. Ich rodzina mieszkała początkowo przy ul. Jagiellońskiej, a później przy ul. Spółdzielczej. Koszela uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 4 w Jeleniej Górze, a następnie kontynuował naukę w Gimnazjum im. Stefana Żeromskiego, gdzie uzyskał maturę. Jego dalsza edukacja doprowadziła go do studiów z zakresu dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie profesor Stanisław Mackiewicz był jego mentorem.

Po ukończeniu studiów, na początku lat 60., związał się z zawodem dziennikarza, pracując w redakcjach na Wybrzeżu Gdańskim. Wkrótce potem, na przełomie lat 60. i 70., był związany z redakcjami pism takich jak „Życie Warszawy”, czy „Azoty” w Kędzierzynie-Koźlu, a także „Siarka” w Tarnobrzegu, będąc jednocześnie autorem wielu tekstów. W 1974 roku wraz z żoną Bogumiłą, również dziennikarką, dołączył do ekipy „Gazety Sanockiej – Autosan”, powstałej przy Sanockiej Fabryce Autobusów „Autosan”, gdzie pełnił funkcję redaktora naczelnego aż do 1990 roku.

Koszela publikował swoje teksty zarówno pod własnym imieniem, jak i przy użyciu inicjałów „W”, „WK”, „wik”, „WiK”, a swoją działalność dziennikarską wsparł pracą jako korespondent PAP w Tarnobrzegu oraz Sanoku. Był również współautorem niektórych publikacji, jak „Rocznik Sanocki” oraz książki „Autosan”, redagowanej przez Adama Orłowskiego, wydanej z okazji 150-lecia fabryki. Ponadto zadebiutował jako poeta w 1958 roku w miesięczniku „Odra” oraz opublikował tomik poezji pt. Drewno moje powszednie w 1963 roku.

Wiesław Koszela był aktywnym działaczem w PZPR, pełnił między innymi funkcje wykładowcy szkolenia partyjnego w Autosanie oraz członka Miejskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu w Sanoku. W 1980 roku został dostrzegł przez Komitet Wojewódzki w Krośnie. Po wybuchu stanu wojennego w 1983 roku, Koszela zasiadł w Obywatelskim Komitecie Odrodzenia i Porozumienia w SFA „Autosan”, a w tym samym roku został delegatem na pierwszy miejski zjazd Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego (PRON).

Redaktor Koszela w swoich artykułach krytykował idee stawiania tablic pamiątkowych w Sanoku. W artykule „W czyim imieniu?” opublikowanym w „Gazecie Sanockiej – Autosan” 1-10 lipca 1985 roku, wyraził sprzeciw wobec upamiętnienia Marszałka Józefa Piłsudskiego na fasadzie kościoła Przemienienia Pańskiego w Sanoku. Dwa lata później, również w tej gazecie, sprzeciwił się pomnikowi dla żołnierzy Obwodu Sanok SZP-ZWZ-AK oraz 2 Pułku Strzelców Podhalańskich, stacjonujących przed 1939 rokiem w tym mieście. Jego krytyczne artykuły wzbudziły wówczas wiele kontrowersji.

Wiesław i Bogumiła Koszelowie wychowali syna Przemysława i zamieszkali na ulicy Mariana Langiewicza w Wójtostwie, gdzie ustatkowali swoje życie. W latach 90. Koszela zmagał się z chorobami, w tym ciężkim zapaleniem płuc. Zmarł 15 maja 1993 roku w Sanoku w wieku 57 lat, a jego żona, Bogumiła, zmarła rok później. Początkowo zostali pochowani na Cmentarzu Centralnym w Sanoku, a w 1994 roku ich szczątki przeniesiono na cmentarz w Głogowie–Brzostowie.

Publikacje

Wiesław Koszela to autor, który wzbogacił polską literaturę swoimi dziełami, w szczególności w zakresie poezji i prozy. Jego prace nie tylko podejmują ważne tematy, ale również przyciągają uwagę przez swoją unikalną formę i przekaz.

Wśród jego tomików poezji wyróżniają się następujące tytuły:

• Drewno moje powszednie (1963, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza),
• Podnoszenie słów,
• Bieszczadzka ballada (1979, Krajowa Agencja Wydawnicza),
• Tylko horyzont wokół i rdzeń pustki… (1981, Krajowa Agencja Wydawnicza).

Oprócz poezji, Koszela jest również autorem powieści, z których na szczególną uwagę zasługują:

• Gorzkie czereśnie (1968),
• Jan, którego jest ta ziemia (1985, Krajowa Agencja Wydawnicza).

Dodatkowo, Koszela podjął się współpracy jako współautor w publikacjach takich jak:

• 50 lat Zakładowego Domu Kultury / 30 lat Orkiestry Dętej / 30 lat Klubu Sportowego „Stal” Sanockiej Fabryki Autobusów „Autosan” (redakcja),
• Autosans. Praca zbiorowa pod redakcją Adama Orłowskiego. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1982. Brak numerów stron w książce,
• rozdział: Praca i życie.

W twórczości Wiesława Koszeli można zauważyć jego głębokie zainteresowanie tematyką lokalną oraz refleksję nad losem człowieka w kontekście otaczającej rzeczywistości.

Odznaczenia i wyróżnienia

Wiesław Koszela, znany polski poeta, zdobył szereg prestiżowych nagród literackich, które podkreślają jego znaczenie w polskiej kulturze.

Do jego najważniejszych osiągnięć literackich należą:

• wyróżnienie „Czerwona Róża” za wybór wierszy,
• nagroda poetyckiej peleryny za najlepszy debiut poetycki za tomik poezji Drewno moje powszednie (1964),
• I nagroda w dziedzinie poezji w konkursie „Opolszczyzna – jej dzień nowy”,
• wyróżnienie w konkursie Ludowej Spółdzielni Wydawniczej na debiut prozatorski za powieść Gorzkie czereśnie (1968),
• II nagroda w konkursie o „Laur Czechowicza” za poemat Panna Preczysta spod Rajskiego (1965),
• doroczna nagroda literacka podczas XI Ogólnopolskiego Konkursu Poezji Współczesnej im. Juliana Przybosia „O Złoty Lemiesz” (1981).

Również w dziedzinie odznaczeń, Koszela może poszczycić się imponującym zestawem wyróżnień:

• Medal 30-lecia Polski Ludowej (1975),
• Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” (1976),
• Złoty Krzyż Zasługi (1979),
• Srebrny Krzyż Zasługi (1980),
• List gratulacyjny przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krośnie (1979),
• Odznaka honorowa „Za zasługi dla województwa krośnieńskiego” (1984),
• Nagroda specjalna wojewody krośnieńskiego „Za wybitny wkład w rozwój województwa krośnieńskiego” (1985),
• „Jubileuszowy Adres” (1984),
• Medal pamiątkowy „Za aktywną działalność marksizmu-leninizmu i polityki partii” (1988),
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1988),
• Złota Odznaka Honorowa Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (1989),
• Odznaka „Za zasługi dla województwa krośnieńskiego” (1989),
• Odznaka „Zasłużony Bieszczadom” (1989),
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1989),
• Dyplom i nagroda przyznana przez Wojewódzką Radę Związków Zawodowych za działalność i popularyzację związkowego ruchu kulturalnego (1977).

Te osiągnięcia świadczą o wszechstronności i zaangażowaniu Koszeli w rozwój polskiej literatury oraz kultury.

---

Oceń: Wiesław Koszela

---