Pawło Wasyńczuk

Wasyńczuk pochodził z rodziny mieszczan-rolników Kłymentija (Klemensa) i Marii z domu Dżaman. Po ukończeniu studiów z zakresu prawa i ekonomii na Uniwersytecie Kijowskim, w 1917 roku, po rewolucji lutowej oraz obaleniu caratu, aktywnie uczestniczył w organizacji władz Ukraińskiej Centralnej Rady w Kijowie. Pracował w Ministerstwie Aprowizacji Ukraińskiej Republiki Ludowej. W 1918 roku został wyznaczony na rządowego pełnomocnika nadzwyczajnego do Międzypaństwowej Komisji Repatriacyjnej w Kowlu.

W późniejszym czasie, w 1919 roku po zajęciu Chełma przez Wojsko Polskie, został aresztowany i spędził kilka miesięcy w więzieniu. Po swoim uwolnieniu powrócił do rodzinnego miasta. W 1920Wasyńczuk rozpoczął wydawanie tygodnika Nasze Żyttia, który służył za platformę dla szerzenia ukraińskich idei politycznych.

W 1922 roku był jednym z twórców Bloku Mniejszości Narodowych, dzięki czemu uzyskał mandat poselski w okręgu nr 26. Współzałożył również Ukraińskie Zjednoczenie Socjalistyczne (Sel-Sojuz), które jednak w grudniu 1924 roku utraciło jego członkostwo w wyniku oskarżeń o działalność antypaństwową.

W 1926 roku krótko przystąpił do Sel-Robu, jednak w odróżnieniu od wielu działaczy, którzy chcieli zbliżyć tę organizację do Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy (KPZU), prezentował jasne stanowisko antysowieckie. Przez pewien czas pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Okręgowego Sel-Rob w Chełmie, jednak został usunięty z organizacji na mocy decyzji KC Sel-robu.

Później, wspólnie z bratem Antonem, ponownie utworzył Sel-Sojuz i w 1927 roku rozpoczął wydawanie kolejnego tygodnika, Selanśkyj Szlach. W kolejnych wyborach parlamentarnych w 1928 roku udało mu się znowu zasiąść w Sejmie, tym razem z listy państwowej Bloku Mniejszości Narodowych, stając się także członkiem Ukraińsko-Białoruskiego Klubu Sejmowego. Po rozwiązaniu Sejmu i Senatu w 1930 roku, zaangażował się w działalność w ukraińskich organizacjach społecznych.

W 1944 roku Wasyńczuk pełnił rolę przedstawiciela emigracyjnego rządu Ukraińskiej Republiki Ludowej w Chełmie, pełniąc również rolę łącznika z polskim podziemiem. Jego życie zakończyło się tragicznie, gdyż został zamordowany w okolicznościach, które do dziś pozostają niewyjaśnione. Warto także wspomnieć, że był młodszym bratem Antona Wasyńczuka.