Zbigniew Markiewicz

---

Życiorys

Zbigniew Markiewicz przyszedł na świat w Chełmie jako syn Wiktora oraz Michaliny z d. Potasz, a jego rodzina miała korzenie na Wileńszczyźnie.

Edukując się, uczęszczał do Liceum Handlowego w Chełmie. W 1977 roku, po zakończeniu nauki, ukończył studia w zakresie administracji na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Jego kariera zawodowa, jak również działalność publiczna, zaczęły nabierać tempa w latach 80-tych.

W latach 1980–1989 pełnił funkcję przewodniczącego Stronnictwa Demokratycznego w Chełmie. Był osobą, która zainicjowała budowę pomnika Władysława Sikorskiego, który powstał w 1982 roku. Nie można pominąć jego roli w odbudowie Pomnika Niepodległości na Placu Łuczkowskiego, który został zrealizowany w 1988 roku. Stanowisko Markiewicza jako przewodniczącego komitetu odbudowy pomnika zademonstrowało jego zaangażowanie w sprawy lokalne.

Dzięki jego staraniom na Cmentarzu Komunalnym w Chełmie został umieszczony obelisk upamiętniający wszystkich, którzy zginęli w obronie ojczyzny. W 2005 roku zmarł i został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Chełmie, pozostawiając po sobie trwały ślad w lokalnej historii.

Twórczość artystyczna

Zbigniew Markiewicz był artystą wszechstronnie utalentowanym, który zdobył uznanie dzięki swojej pracy w dziedzinie grafiki, malarstwa oraz rzeźby drewnianej. Jego dorobek artystyczny obejmuje niemal 200 grafik, które były często poświęcone istotnym momentom zarówno w historii Polski, jak i na świecie. Jako pasjonat, nie ograniczał się jedynie do tradycyjnych technik; interesował się również fotografią oraz filmem, a swą wiedzę w tych dziedzinach wzbogacał w Chełmskim Domu Kultury.

W latach 60. XX wieku, Zbigniew Markiewicz był współautorem filmu dotyczącego pierwszych powojennych badań Podziemi Kredowych w Chełmie. Jego grafiki odnosiły się często do ważnych wydarzeń, w tym odzyskania niepodległości przez Polskę, ataków na USA z dnia 11 września 2001 roku oraz zamachów w Madrycie z 11 marca 2004 roku. Artysta aktywnie wspierał także lokalne instytucje kulturalne w Chełmie, co podkreśla jego zaangażowanie w rozwój sztuki regionalnej.

Jednym z jego największych osiągnięć była pasja do projektowania i tworzenia ekslibrisów, w których wykonaniu zrealizował około 300 projektów. Początkowo większość z nich powstawała w technice linorytu, lecz z biegiem lat rozszerzył swoje umiejętności, stosując techniki drzeworytu oraz gipsorytu. Od lat 90. XX wieku zaczął wprowadzać do swojej twórczości komputerową typografię oraz techniki mieszane, co znacząco poszerzyło jego artystyczny warsztat.

W gronie jego wybitnych ekslibrisów można wymienić m.in. prace dla:

• Czesława Miłosza,
• Anny Szałapak,
• Roberta Korzeniowskiego,
• Biblioteki Opactwa Benedyktynów w Tyńcu,
• Muzeum Historycznego Miasta Krakowa,
• Muzeum w Biskupinie,
• Teatru Ludowego w Krakowie,
• Ks. Jerzego Popiełuszki (in memoriam),
• Federacji Rodzin Katyńskich.

Wiele z prac Zbigniewa Markiewicza znajduje się w prestiżowych kolekcjach, takich jak Muzeum Miasta Chełma, Muzeum Historycznego Miasta Krakowa oraz Galeria Ex-librisu w Krakowie. Jego grafiki można również odnaleźć w prywatnych zbiorach w Polsce, Szwecji, na Litwie oraz w Stanach Zjednoczonych.

Zaangażowanie artysty w życie kulturalne regionu było widoczne nie tylko w jego twórczości, ale także w działalności Chełmskiej Mini Galerii Ekslibrisu i Grafiki TAWA, którą stworzył, aby promować lokalnych artystów. Zasługi Zbigniewa Markiewicza w rozwój sztuki w Chełmie zostały docenione przez jego kolegę, artystę Jerzego Grossmana, który w ramach uznania podarował mu wykonany przez siebie ekslibris dedykowany Markiewiczowi.

Odznaczenia

Zbigniew Markiewicz otrzymał wiele prestiżowych odznaczeń, które świadczą o jego zasługach i oddaniu dla kraju oraz regionu. Poniżej przedstawiamy najważniejsze z nich:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Srebrny Krzyż Zasługi,
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
• Odznaka „Za zasługi dla woj. chełmskiego”,
• Odznaka „Za zasługi dla miasta Chełma”,
• Odznaka „Za zasługi dla Lubelszczyzny”.

---

Oceń: Zbigniew Markiewicz

---